Nôprzód stwòrzëł Bóg Kaszëbë,
pózni w wòdë wpùscył rëbë.
Rëbë terô mòcno chcałë,
jak zwiérzãta co biegałë
westrzód lasów, łąk i pól,
żebë nima rządzëł król.
Chãtnëch bëło wiele,
tej tak ùradzëlë:
Rëszą w mijónkach wszëtczé rebë
Bez Gduńsczégò Wikù wòdë
Pierszi chto dobãdze môl,
Ten to bãdze rëbów król.
Slédz tej te mijónczi wëgrôł,
na swój trón sadnąc sã wëbrôł.
Flądra na to skrzëwia pësk:
„Slédz je królem!? Żóden zwësk.”
Krzëwô munia tak ji òsta,
Zôzdrosc tak za swòje dosta.
*
Kôżdi mùszi dobrze znac,
Gdze je jegò bëlny plac.
